woensdag 29 oktober 2014

Opdracht P: Een betoog

Leerlingen met stoornis krijgen te veel speciale aandacht

Timo Bron


Wij kennen allemaal wel iemand die een vorm van autisme, dyslexie of ADHD heeft. Onderzoek heeft immers aangetoond dat 3,6% van de leerlingen dyslexie heeft. Ook blijkt het dat drie tot vijf procent van de Nederlandse bevolking ADHD heeft, en volgens het Centraal Bureau van de Statistiek (CBS) heeft bijna drie procent van de kinderen autisme. De kans is dus groot dat je iemand kent die één van deze stoornissen heeft. Leerlingen die stoornissen hebben worden dus ook anders behandeld, omdat ze tot sommige dingen niet of minder in staat zijn. Maar wordt er niet iets te veel rekening gehouden met deze leerlingen? Ik vind dat leerlingen met een stoornis te veel speciale aandacht krijgen.

Een leerling die een stoornis heeft, wordt anders behandeld dan een leerling die normaal functioneert. Dit is logisch en zou ook moeten gebeuren, maar soms wordt het makkelijker gemaakt voor deze leerlingen. Ze krijgen hierdoor ook een gelijke kans, maar het leven als volwassene zal niet zo makkelijk zijn. Werkgevers zullen geen uitzonderingen maken en kijken alleen naar degene die het meest geschikt zijn. De leerlingen worden dus niet goed voorbereid op de toekomst. Door de speciale aandacht die ze kregen als leerling, wordt het leven voor hen makkelijker gemaakt, maar dat zal niet gebeuren als ze klaar zijn met school en een baan proberen te zoeken. In plaats van school makkelijker maken voor de leerlingen, zouden ze alleen begeleiding moeten geven, maar niet dat zij het uiteindelijk minder moeilijk zullen hebben dat andere leerlingen.

Leerlingen met of zonder stoornis zijn ook niet meer gelijk aan elkaar. Als een leerling met dyscalculie een makkelijkere toets wiskunde krijgt dan iemand die niet goed is in wiskunde, maar geen stoornis heeft, is dat dan wel zo eerlijk? En als een leerling ook maar een lichte vorm van dyslexie heeft, waarom wordt er dan minder streng geregeld op spelling dan bij een leerling die geen dyslexie heeft, maar wel veel moeite heeft met het goed spellen van woorden? Omdat de leerlingen met stoornissen anders worden behandeld en het voor hen dus makkelijker wordt gemaakt, is dat oneerlijk tegenover leerlingen zonder een stoornis, maar die alsnog niet goed zijn in een hetzelfde vak. Dit is ook iets waar zij niets aan kunnen doen. Deze stoornissen zijn soms dan wel ernstiger dan simpelweg ergens niet goed in zijn, maar zelfs als iemand een lichte vorm van bijvoorbeeld dyslexie heeft, zal deze leerling anders worden behandeld dan een leerling die even slecht is op dit gebied.

Ook luisteren we misschien te veel naar ons gevoel. Vanwege onze normen en waarden beschouwen wij leerlingen met een stoornis als iemand die geholpen moet worden omdat zij het heel zwaar hebben. Hierdoor denken we niet meer rationeel, wat wel belangrijk is in een situatie zoals deze. Als we echter goed gaan nadenken over wat de beste aanpak is, komen we vaak tot een andere conclusie. We moeten eigenlijk om tot een goed besluit te komen de stoornis geheel vergeten en rationeel gaan redeneren. Dit zal uiteindelijk rechtvaardiger zijn dan wanneer je naar alleen je gevoel luistert.


Leven met een stoornis is natuurlijk zwaar, maar dat betekent dus niet dat ze heel anders moeten worden behandeld. Hierdoor worden ze niet goed voorbereid op de toekomst, omdat er geen uitzonderingen zullen worden gemaakt bij het zoeken van een baan. Ook is het vaak oneerlijk tegenover andere leerlingen, omdat zij het maar moeten doen met bijles, terwijl zij soms ook andere hulp nodig hebben. Een betere aanpak zou ook rationeler denken kunnen zijn. Een stoornis hebben is dus natuurlijk erg vervelend, maar we moeten wel verstandig blijven denken.

zondag 5 oktober 2014

Opdracht P: Uiteenzetting

Gehoorschade moet niet worden onderschat

Timo Bron

Ben je van plan om binnenkort naar een concert te gaan? Neem dan oordopjes mee. Als je dat niet doet, zou je daar voor de rest van je leven last van kunnen hebben. Alsnog gaan mensen vaak zonder oordopjes naar een concert, omdat zij denken dat het onnodig is of om een andere reden. Tijdens het concert merken zij niets, maar als ze weggaan hebben ze allemaal een piep in hun oren. Deze piep gaat vanzelf weer weg, maar dat geldt niet voor de schade die is aangericht.

Per jaar lopen er 22.000 jongeren gehoorschade op. Dit komt niet alleen door het niet gebruiken van oordopjes bij concerten, maar ook door het te hard zetten van een MP3-speler of iets dergelijks. Maar wat is gehoorschade nou precies? Wat zijn de oorzaken, en hoe kan je het voorkomen? En hoe weet je of je zelf gehoorschade heb?


Gehoorschade is het ontstaan van schade aan het gehoor. Dit kan veroorzaakt worden door het te vaak of te lang luisteren naar hard geluid. Het kan echter ook zijn dat het komt door natuurlijke slijtage, bijvoorbeeld door ouderdom. De voornaamste oorzaak is echter muziek. Een MP3-speler of een ander apparaat voor het afspelen van muziek kunnen tot wel 130 decibel geluid afspelen. Dit kan het gehoor flink beschadigen als de persoon ook nog eens een koptelefoon gebruikt. Ook bij het uitgaan is er een grote kans op gehoorschade. Bij discotheken kan het geluid ook 120 decibel bereiken. Als je 4 minuten lang naar geluid van 100 decibel luistert, kan er al gehoorschade ontstaan. Bedenk maar eens wat er kan gebeuren als je hier de hele avond naar luistert...

De gevolgen zijn vreselijk. Onderzoek heeft aangetoond dat onder 130.000 jongeren 93% last heeft van een piep in de oren. Dit is vaak de volgende dag al weer voorbij, maar er is wel schade aangericht. 38% van de jongeren horen deze piep de volgende dag nog steeds. Zo'n piep is eigenlijk een ernstige waarschuwing. Het betekent dat er een deel van het gehoor kapot is gegaan, en als dit te vaak gebeurt, kan deze piep blijvend worden. Naast dit symptoom is er ook nog tijdelijk gehoorverlies. Net zoals de piep kan dit blijvend worden als dit te vaak voorkomt.

Het voorkomen van gehoorschade kan simpel zijn. Als je naar muziek luistert, is het goed om het volume lager te zetten. Bij sommige apparaten komt er een waarschuwing op het scherm als het volume hoger is dan 85 decibel. Het maximumvolume is 100 decibel. Het geluid bij concerten mag sinds 2011 niet hoger zijn dan 103 decibel. Ook moet er altijd gehoorbescherming en informatie beschikbaar zijn. Bij schoolfeesten en andere bijeenkomsten wordt het aangeraden om het geluid niet hoger dan 88 decibel te laten komen. Het inlassen van "oorpauzes" en het verplichten van gehoorbescherming zijn andere mogelijke maatregelen.


 Gehoorschade wordt vaak onderschat. Vaak denken mensen dat de muziek waar ze naar luisteren niet zo snel gehoorschade kan veroorzaken. Als één van symptomen die genoemd zijn jou bekend voorkomen, test dan meteen je gehoor. Zet je muziek niet te hard. Als je een waarschuwing op je scherm ziet, klik deze dan niet meteen weg maar zet het volume zachter. Draag ook altijd gehoorbescherming bij concerten, maar ook tijdens het motorrijden en in luidruchtige werkomgevingen. Onderschat gehoorschade niet, want het zou je leven voor altijd kunnen veranderen.